 |
| De fruittuin 2015 zicht vanuit huis: frezen grond |
De fruittuin was oorspronkelijk de oude afgesloten moestuin van de vorige eigenares. Bij de aankoop van ons huis in 2013 lag die nog braak, tegen 2014 bestond het stuk vooral uit onkruid. In 2014 lieten we deze frezen en zaaiden we gras in het middenstuk. De rechterzijkant bestond uit bestaande rode en zwarte bessen, de linkerzijkant bestond geleidelijk aan uit gerecupereerde frambozen uit de ganse tuin (wat later lente - en herfstframbozen door elkaar bleken te zijn). Achteraan, de grens met de toen nog achterbuur en later onze toekomstige onbekende tuin, stonden nog twee bestaande oude rode bessenstruiken.
 |
De fruittuin 2015:
eerste lente van de kerselaar |
In 2015 plantte ik een laagstam kerselaar hedelfinger in het midden van het stuk, later bleek dat 'midden' niet echt te kloppen. Net zoals de aankoop van het type kersenboom louter toeval was, omdat ie beschikbaar was op het moment dat ik tijd had om naar het plantencentrum te gaan. In hetzelfde jaar leerde ik mijn oude bessenstruiken snoeien, een werkje dat me tot vandaag nog steeds in verwarring brengt, maar het gaat elk jaar beter.
Het steunsysteem van de frambozen veranderde ook elk jaar en ik hoop dit jaar eindelijk een goed en stevig systeem gevonden te hebben. De eerste keer maakte ik een opvolging van bamboestokken per struik, daarna bamboestokken in de vorm van schragen en tot slot drie gerecupereerde paaltjes (die niet ver genoeg in de grond geraakten) met daartussen draad gespannen. Ik had elke lente heerlijke lenteframbozen, maar tegen de herfst hingen de herfstframbozen zo hard door dat ze opgegeten werden door slakjes en het een soort oerwoud werd van frambozenstruiken. Deze winter bracht ik mijn man mee op het toneel en samen hebben we nu vier kastanjehoutenpalen gezet. Telkens met twee spandraden op verschillende hoogte. Ik ben benieuwd naar het oktoberzicht in 2019!
 |
| De fruittuin 2017 zicht van het huis weg: tweejarige kerselaar en speelhuisje |
Vermits 2014 en 2016 twee kinderen bracht, gaf ik een speelhuisje een plaats net niet in het midden van het stuk fruittuin (om de net niet kerselaar in evenwicht te brengen). Later kwam er nog een zandbak bij achter het speelhuisje, zodat het fragiele evenwicht niet in gevaar kwam (wat een idee). En een waterspeelboot links van het speelhuisje, om de kinderen met water te laten spelen (al spelen ze liever met het water uit mijn mini vijvertje omdat dat niet mag).
In de winter van 2018 kwamen er twee appelbomen bij, links (Elstar) en rechts (James Grieve) achter de kerselaar. De twee nieuwe appelbomen kregen een afboording onder hun voeten omdat ik het gras direct onder de boompjes wou vermijden om ze alle groeikansen te geven. Ik deed dit, voor de volledigheid, dan ook maar bij de bestaande driejarige kerselaar.
 |
De fruittuin 2015 rechterkant:
klimop rond bessenstruiken |
De bessenstruiken aan de rechterzijkant hebben ook wat veranderingen gekend. Eerst met veel klimop rond de struiken (de klimop nam de bessenstruiken over), dan zonder klimop maar met karton en hakselhout bedekt (karton hield de klimop niet tegen), dan met worteldoek en hakselhout en een afboording met beton (gerecupereerd van vorige eigenares) en vlechtwerk. Op dit moment is het ganse stuk voorzien van afboording met vlechtwerk van snoeihout van frambozen, rode bes, zwarte bes, vlinderstruik en alles wat nog flexibel genoeg is. Dit vlechtwerk moet ik elke winter bijwerken, maar ik vind het zo mooi dat het de hoeveelheid werk meer dan waard is. De frambozen hebben dezelfde afboording.
 |
| De fruittuin 2017 achterkant: augustus hagewinde festijn |
De bessenstruiken aan de achterkant zijn uitgebreid met rabarber (die ik verplaatste), twee stekelbessen, twee jostabessen en twee braambessen en sluiten nu aan op het pad naast de composthoop. De stekelbessen zijn zeer zeker stekelig (meerder kreten gingen hieraan vooraf) en de jostabessen geven nog geen vruchten. De braambessen had ik eerst solitair geplant, maar heb ik deze winter verplaatst naar de zijkant als afscheiding tussen de bessenstruiken en het pad met de composthoop. Deze zone herbergt enorme hoeveelheden hagewinde in de grond. Ook hier bedekte ik de grond eerst met karton en hakselhout, maar dat was niet toereikend, nu ligt er worteldoek en hakselhout. Ook met deze oplossing groeit de hagewinde door alle kiertjes en gaatjes, via de tuinafscheiding en horizontaal via de afboording in het vlechtwerk. Ik geloof dat dit een blijvend probleem blijft. Al kan ik in 2019 wel één deel van de achterste afscheiding verwijderen en zo meer toegang hebben tot de wortels van ons geliefde hagewinde. En sinds oktober 2018 hebben we ook twee cochins krielkipjes en die pikken de hagewinde naar boven. Tot nu toe was de maand mei steeds weelderig fris groen en vol van moois en de maand augustus steeds een wirwar van hagewinde tussen verdorde bladeren. En dit ondanks mijn actief ingrijpen, soms is het gewoon te veel. Deze zone heeft een afboording van gekocht vlechtwerk van wilgen omdat de hoeveelheid snoeihout elk jaar niet voldoende was om ook deze lengte te overbruggen. Het gekocht vlechtwerk is ook gebruikt voor de afboording van de moestuin. Dit is zo voorzien dat je vanuit het huis zicht hebt op wilgenvlechtwerk van Noord op Zuid. Het vlechtwerk van Oost op West is steeds zelfgemaakt vlechtwerk.
 |
De fruittuin 2015 composthoop:
de start |
Tot slot heb je nog de composthoop op dit stuk fruittuin, namelijk rechts achteraan in het hoekje. De composthoop van de vorige eigenares was ook op deze plaats. Vermits de hagewinde problematiek is de eerste hoop weggevoerd, worteldoek en hakselhout op de grond aangebracht en drie vakken gecreëerd door middel van houten balken (aangekocht via stad Tienen). Tot de dag van vandaag maak ik nog onvoldoende gebruik van de composthoop. Als ik werk in de tuin, dan ben ik blij dat ik die tijd heb, maar het groenafval dat er dan is aan het einde van zo'n werkdag is meestal een mengelmoes van alles. Idealiter heb ik dan bruin materiaal in stukjes van takjes bijvoorbeeld, groen afval in stukjes en geen meerjarig onkruid of eenjarig onkruid in zaad. Tja, dat ligt dan allemaal samen. Dus in 2019 tracht ik een systeem te voorzien dat er naast de drie vakken een voorraadje ligt van groen en bruin materiaal. Het liefst nog met stukjes karton of papier en een gieter. Vermits het uitzicht heel belangrijk is, moet het eerst nog wat vorm krijgen in mijn hoofd. Het plaatje klopt nog niet.
Binnenkort komt er een stuk onbekende tuin bij, achter de fruittuin, de toegang tot deze tuin verloopt via het pad langsheen de braambessen en de composthoop. We installeerden alvast een kastanjehouten poortje, waar ik heel blij mee ben. Het slingerend stapstenen pad doorheen de ganse bestaande tuin leidt alvast mooi, alsof het gepland was, naar het nieuwe poortje. In september plante ik overigens nog bio bloembollen van voorjaarsbloeiers (krokussen en narcissen) in het grasveld onder de kerselaar en de appelbomen. Ik hoop deze in maart te kunnen verwelkomen. Het plan is ook om pas op 15 juni dit stuk met de bloembollen te maaien. Dus een deel lang gras met een deel kort gemaaid gras.
In 2019 wens ik in de fruittuin:
- de appelbomen goed te snoeien voor een goede opstart
- het steunsysteem van de frambozen goed te keuren
- de composthoop echt in gebruik te nemen
- het gevecht met de hagewinde aan te gaan om een leukere maand augustus te hebben
- een deel van de afscheiding achteraan verwijderen en de grond vrij te maken van onkruid
- het idee van het lange gras uitproberen
- de josta- en braambessen te kunnen proeven
- het speelhuisje te upgraden
Laat maar komen die lente!
